Kerkhove: onnodig verlies na 'wereldzege'

Tussen de twee wedstrijden, die Lesley Kerkhove dit weekeinde voor haar club Zandvoort afwerkte, zat figuurlijk een wereld van verschil. Uitgerekend een andere Zeeuwse deed de fraaie zegereeks van de Zierikzeese in de eredivisie tot een einde komen. Tijdens de vierde competitieronde, zaterdag in Zandvoort tegen Amstelpark, leverde Kerkhove een puike partij af. De nummer 560 bij de mondiale tennisvrouwen trof aan de andere kant van het net de Sloveense Masa Zec Peskiric, 208e op de wereldranglijst. Op Michaela Krajicek na, die ze in december 2008 tijdens de Masters ontmoette, had Kerkhove nog nooit een speelster tegenover gehad die zo'n hoge ranking had. Vol vertrouwen bestreed de negentienjarige brunette de Sloveense. Immers, in de voorgaande drie enkelspelen in de huidige eredivisie rekende ze steeds in twee sets af met haar concurrenten die net wat hoger of lager dan haar op de wereldranglijst vertoeven. Bovendien stond Kerkhove de ballen gewoon goed te raken. Ze had derhalve niets verliezen. Ze startte als een werveldwind tegen Zec Peskiric: 6-0. Daarna zette de Sloveense de zaken in evenwicht (3-6), maar trok Kerkhove met 7-5 in het beslissende bedrijf aan het langste eind. Met andere woorden: genoeg vertrouwen getankt voor de wedstrijd tegen Lobbelaer op zondag tegen Kiki Bertens of Angelique van der Meet. Bij de opstelling in Zevenbergen bleek dat Kerkhove zondagmiddag Van der Meet tegenover zich zag verschijnen. Het was een uitgelezen mogelijkheid om revanche te nemen op de speelster uit 's-Heer Abtskerke die Kerkhove begin september 2010 van haar eerste Future-eindzege afhield. Zeker gezien de vorm die ze tot zondag etaleerde en zeker gezien het niveau wat ze zaterdag tegen Zec Peskiric haalde. Om maar meteen kort door de bocht te gaan: Kerkhove speelde zondag in Zevenbergen tegen de nummer 391 van de wereld beter dan tijdens de finale in Middelburg, waarin ze slechts vier games pakte, maar haalde niet het niveau van haar wedstrijd tegen Zec Peskiric. Het was vooral haar wisselvalligheid en het missen van breekpunten op cruciale momenten die haar opbreken. Al moet gezegd worden dat Van der Meet veel minder speelde dan vorig jaar in Middelburg, maar bleef op de punten dat het moest, in tegenstelling tot Kerkhove, wel overeind staan. Kerkhove begon wel als beste aan de wedstrijd, maar kon haar goede spel en niveau maar kort volhouden. Langzaam maar zeker kwam vechtertje Van der Meet - want dat is ze - beter in de wedstrijd en sloop naar een 5-3-voorsprong. Met de vechtlust van Kerkhove was op dat moment evenmin niets mis en pakte drie games op rij. Toen Van der Meet de twaalfde game van de eerste set voor zich opeiste, werd een tiebreak noodzakelijk die Kerkhove met 7-5 won. Ondanks een matig begin van de tweede set herstelde Kerkhove zich: een 0-3-achterstand poetste ze bijna weg: 3-4. In de achtste game had ze het evenwicht kunnen herstellen maar liet ze drie breekpunten onbenut. Van der Meet zag haar kans schoon en pakte daarop meteen maar de tweede set: 6-3. In de beslissende reeks van hetzelfde laken een pak. Een 0-3-achterstand kon teniet worden gedaan maar bij 2-3 liet Kerkhove wedereom een breekpunt lopen. Ook bij een 2-5-achterstand had ze zichzelf enigszins een goede dienst kunnen bewijzen. Echter, vijf nieuwe breekpunten waren niet aan haar besteed. Vervolgens sloeg Van der Meet op haar derde wedstrijdpunt toe: 6-2. Ze liet er een flinke vreugesprong op volgen, die veel gelijkenis toonde met die van Middelburg. Toen kon Kerkhove wel leven met de terechte nederlaag, maar zondagmiddag had de Zierikzeese er flink de pee in. Niet alleen vanwege het verlies tegen Van der Meet, maar ook omdat haar fraaie serie zeges op het hoogste nationale competitieniveau onnodig tot een einde was gekomen.