,,Ja, ik wilde wel blijven praten.”

Algemeen

Op 29 juli van het vorige jaar veranderde het leven van Nel Schot-Bakker (60) uit Zierikzee volledig. Een bloedprop in haar hersenen verzaakte een infarct. En nu negen maanden later pas is ze weer thuis en vertelt ze haar verhaal. Ter gelegenheid van het CVA-Trefpunt in verpleeghuis Cornelia. (8 mei jl)

Samen met man John was ze naar Urk gevaren. Dat deden ze wel vaker nadat man John zijn mosselkotter van de hand had gedaan. Ze bezochten er een klein kerkje waar gezongen werd. ,,Maar toen ik buiten kwam voelde ik prikkels in mijn hoofd: een soort tintelingen. Langzaam zakte het naar mijn arm en later mijn been”, vertelt ze vanuit haar rolstoel. Ze vertelt het mysterieuze verhaal van een stem in haar hoofd die haar voor hield dat ze moest kiezen. Ze zou na de hersenbloeding niet alles meer kunnen. Steeds meer functies vielen weg en haar uiteindelijke keuze viel op praten. ,,Ja, ik wilde wel blijven praten.” Ze kwam in het ziekenhuis van Zwolle terecht waar ze een maand onder de hoede van neurologen zou blijven. Meteen een drain in het hoofd om het bloed af te voeren. Ze herinnert zich niets meer van die periode. ,,Wel dat ik in Urk was gaan zitten en er een man bij me kwam staan. Hij wilde dat ik bleef praten. Dat was belangrijk, zei hij. En hij heeft gelijk gehad.” Maar spreken deed ze pas weer toen ze in Goes lag. Op het moment dat haar vriendin uit Canada haar kamer binnenstapte, fluisterde ze voor het eerst. Terwijl haar man John dat moment beschrijft, schiet Nel Schot in tranen. Dat was wellicht één van de meest emotionele momenten in de afgelopen negen maanden. Iedereen stond perplex. Wat volgde was verpleeghuis Cornelia, waar ze vorige week werd ‘ontslagen’. Rianne Schenk van de Cornelia bevestigt het verhaal van Nel Schot, dat wilskracht en het stellen van doelen het revalidatieproces kunnen bespoedigen. Het begon met praten, zelf wat drinken, zelf wat eten...alledaagse dingen die je je niet realiseert voordat een CVA (hersenbloeding, herseninfarct) je overkomt. Schenk: ,,Iedereen doet het op zijn of haar manier, maar doelen stellen werkt zeker”. Nel Schot is een bekende op het eiland. Jarenlang zette ze zich in voor de jongeren op het eiland, veelal onder de vlag van het CJV. Die taken had ze al afgestoten voordat het vorig jaar fout ging. Maar dat ‘regelen’ zit haar in de genen. Ook in de Cornelia, waar ze zelf op krachten probeerde te komen, inventariseerde ze de etensbehoeften van de andere bewoners. Nu is ze blij dat ze thuis is. En vanuit haar huis werkt ze verder. Stapje voor stapje. ,,De marathon zal ik niet meer lopen. Had ik trouwens toch niet gekund.” Maar ze kan niet wachten totdat ze voorzichtig stapjes kan gaan zetten.

Meer nieuws