Nieuwe dreiging voor mosselsector

Het lijkt rustig aan het front van de mosselvissers, maar een nieuw gevaar doemt al op aan de horizon. Onder druk van de natuurorganisaties leveren de mosselkwekers delen van de Waddenzee in, maar in ruil daarvoor wordt binnenkort honderd hectare Oosterschelde aangewezen als alternatieve mosselzaadplek. De mosselvissers vrezen, dat de watersport bezwaar gaat aantekenen tegen het verrijzen van plastic tonnen.

Zoveel is duidelijk geworden deze week tijdens een bezoek van een delegatie van CDA-europarlementariërs aan Zierikzee. Aan boord van de ZZ 7 maakten de mosselvissers hun zorgen kenbaar. De politici uit Brussel toonden begrip voor de zorg en willen het probleem terug op de politieke agenda van Europa. [banner]

Vorig jaar werd de stormbal gehesen door de mosselkwekers. Met een nieuwe Europese wet en de manier waarop Nederland daar invulling aangeeft, dreigde de Waddenzee verboden terrein te worden voor de kwekers. De Waddenzee wordt gebruikt om mosselzaad te kweken, dat vervolgens in de Oosterschelde wordt uitgezet om te groeien tot de mossel, zoals die aan de consument wordt aangeboden.

Natuur- en milieuorganisaties beweren, dat het vissen op mosselzaad de bodem aantast en met een gang naar de rechter hebben ze het de mosselvissers lastig gemaakt. Deze ‘oorlog’ werd beslecht met een compromis. De natuurorganisaties zouden niet langer hun gelijk bij de rechter halen, de mosselkwekers zouden op zoek gaan naar alternatieven,

Zo’n alternatief is het kweken van mosselen in de Oosterschelde door ,,touwen en plastic” in het water te hangen, waaraan de mossels kunnen gedijen. Nu wordt er dus 200 hectare Wad opgegeven, dat gecompenseerd wordt met alternatieve mosselkweek op zowel het Wad als in de Oosterschelde. Dat betekent dus 100 hectare in de Oosterschelde.

Maar de boodschap van mosselvisser J. Schot uit Zierikzee was duidelijk deze week. Hij vreest, dat de andere gebruikers van de Oosterschelde aan de bel zullen gaan trekken. De mosselvissers nemen immers ruimte voor andere gebruikers in beslag. De Europarlementariërs van het CDA zeiden die zorg te herkennen.

Overigens leggen zij de bal voor wat de problemen betreft vooral bij de Nederlandse overheid. De Europese richtlijnen (de zogenaamde vogel- en habitatrichtlijnen) worden in andere Europese landen minder streng uitgelegd dan in Nederland. Hier moeten mosselvissers eerst bewijzen, dat het kweken van mosselzaad geen noemenswaardige schade aan het milieu veroorzaakt. ,,En”, zo liet Schot weten ,,als dat onderzoek afgerond is, zien ze wel weer reden voor een vervolgonderzoek.” En zo blijft het als een dreiging boven de sector hangen.

Ondertussen werken de mosselkwekers aan alternatieven, zoals in de Oosterschelde. Schot werkt zelfs aan mosselkweek op het land, zoals in Wilhelminapolder. ,,Dat kost veel geld, maar we leren ervan. Maar het gaat maar om twee keer tien kilo.” Waarop zijn collega E. Van de Zande zich liet ontvallen, dat ,,het net genoeg is voor Madurodam.” Ondersteund door hun belangenbehartiger H. Van Geesbergen probeerden ze de politici te overtuigen van de zorgen.