Oude serviezen in een monumentaal huisje in Dreischor

Marianne Kole uit Dreischor woont al weer twaalf jaar in de Westraat nummer acht in Dreischor. Een oud pandje uit de negentiende eeuw. En ze heeft er alles aan gedaan om het zo te houden. Nu ingericht met oude serviezen, die ze het afgelopen jaar op de kop tikte. Marianne Kole woont in haar eigen beleving in een klein museum. Al in de hal klinkt zacht klassieke muziek. Daar staat in een oude kast servies uitgestald. Niet zomaar neergezet maar als gestolen uit een glossy magazine over oude interieuren. En dat gebeurt ook in de kleine woonkamer, waar de bedstede uitnodigend open staat.

,,Ik vind het leuk als er mensen langs komen. Toen ik deze zomer tegen een mooie Maastrichtse schaal aanliep, ben ik meteen weer gaan verzamelen.” Van een hobbybeurs tot de Zeelandhallen. Overal heeft ze oud servies opgedaan en neergezet op alle plaatsen in haar huisje.

In haar slaapkamer staat een oude tafel met vier stoelen. En daarop prijkt een rijkelijk gedekte dis met....oud servies. Marianne Kole woont alleen maar deelt haar passie graag met anderen.

Dat doet ze via de Stichting Vrienden van de Fiets. Regelmatig komen fietsers naar Dreischor, waar ze uitgeput aanbellen bij Marianne. Die biedt ze tegen een bescheiden betaling een bed. ,,pas nog had ik een vader en een zoon, die samen een fietstocht hadden gemaakt. Leuk hoor. En vorig jaar nog drie studentes uit Rotterdam, die dachten het niet te halen naar Dreischor. Maart het is gelukt.”

Maar wie niet weet, dat er bij Marianne overnacht kan worden, zal het niet ontdekken als ze door de Weststraat lopen. Een smalle zijstraat in Dreischor. Maar alles in en rond het huis is af. Niets heeft Marianne aan het toeval overgelaten. Ook haar keuken is er één uit vervlogen tijden. Met de bussen op de plank en een houten eettafel, waaraan ze eet.

Dat ze haar privacy moet opgeven deert haar niet. ,,Het komt vaak tot leuke gesprekken. Ik heb gewoon een enorm vertrouwen in mensen. Een man vroeg me daar wel eens naar. En toen pakte die ineens mijn sleutels. Maar hij dacht dat ze van hem waren,” lacht ze nu. Nee, het vertrouwen in mensen is groot. Overigens trekt ze toch vooral mensen, waarvan ze het gevoel heeft dat die te vertrouwen zijn.

Op de vrijdagen en zaterdagen tot aan kerstmis, kan het publiek bij haar binnenwandelen tussen half vier en half zes. Gewoon even om te kijken naar haar feestelijke serviezen. Met een muziekje op de achtergrond, een geurkaarsje en een goed gesprek...voor wie daar zin in heeft natuurlijk.