Dingeman Priemis uit Zierikzee verzamelt duizenden pennen

‘Dan kijk ik naar iemands pen en zeg ik: zo die is mooi’

Dingeman Priemis uit Zierikzee is regelmatig te zien op beurzen in Zeeland en de rest van het land. Niet omdat de beurzen zo interessant zijn, maar omdat je er vaak gratis petjes, notitieblokje, maar vooral pennen kunt krijgen. Pennen verzamelen is al een jaar of acht zijn lust en zijn leven. Bij zijn afscheid van Zeelandia in Zierikzee kreeg hij de grootste pen ooit. Apetrots is hij erop en het gevaarte staat in zijn bomvolle huiskamer.

Dingeman Priemis verzamelt heel zijn leven al wat los en vast zit. Suikerzakjes, speldjes, modelvrachtauto’s. Alles heeft zijn interesse. Maar pennen staan nu op nummer één. ,,Ja dan kom ik iemand tegen met een pen in zijn jaszak. En dan vraag ik zo’n beetje van goh das een mooie pen. Natuurlijk hoop ik dat ik ‘m dan krijg natuurlijk,” vertelt hij lachend. Hij heeft iets ondeugends.

Ook als hij vertelt over het bezoeken van beurzen. Pas nog kreeg hij kaartjes voor de Contacta in Goes. Dat laat hij zich niet twee keer aanbieden. Samen met vrouw Ria gaat hij dan naar de Zeelandhallen en slaat zijn slag. Of de vijftigplusbeurs in Utrecht. ,,Ja, die beurs zelf is ook best interessant hoor, maar daar kom ik niet voor.” Zijn vrouw Ria legt uit, dat bij die beurs alles een beetje achteraf staat. ,,Je moet er dan echt om vragen,” vertelt ze, maar daar heeft het tweetal geen moeite mee. Een Zeeuwse uienbeurs levert hem ook steevast prullaria op.

Acht jaar geleden moest hij voor iemand, die hij via de wandelsport kende, pennen verzamelen. Hij heeft het als het ware overgenomen. Bij Zeelandia wist iedereen het. De technische dienst zorgde voor pennen ,,en als chauffeurs uit andere landen kwamen, knipperden ze  soms al met hun lichten. Dat wist ik dat er weer nieuwe pennen aankwamen. Ja, dat was een mooie tijd.” Dingeman moet het nu op eigen kracht doen, want zijn werkzame leven zit erop.

Boven in het huis is één van de kinderkamers (beide zoons zijn het huis al uit) ingericht als verzamelkamer. Daar is de imposante verzameling van Priemis te vinden. Duizenden pennen zijn er gerangschikt op kleur en logo. Ook alle verschillende systeempjes in de pennen hebben een eigen plek.

En op de plank staan de meest bijzondere pennen. Eén in de vorm van een wulpse serveerster met in haar voeten de pen. ,,Daar ben ik verliefd op,” lacht Dingeman. ,,Oh, ik heb daar geen moeite mee hoor. Als het daar bij blijft,” reageert zijn vrouw Ria. Ze doet net zo enthousiast mee. ,,Ik heb mijn muziek hè, dus ik laat hem maar doen.”

Dingeman Priemis is vast van plan het nog lange tijd vol te houden. ,,Als het te gek wordt, dan stop ik ermee.” Maar dat zit er nog niet aan te komen. Het moet in zijn beleving ook niet te gemakkelijk worden. Dan is de sport er ook vanaf. Maar stiekem hoopt hij wel dat de publicatie in WereldRegio hem nog wat oplevert. ,,Laat de mensen maar een mailtje sturen als ze wat hebben. Ik doe zelf niks met computers maar Ria wel. riapriemis@planet.nl

Als het tweetal de verzamelkamer weer verlaat, rent Ria naar de televisie. ,,Heb je dat reclamespotje al gezien met onze zoon Martijn?’ Ze laat het gelijk zien. Twee mannen op straat, waarbij de ene tegen een paal oploopt . Martijn heeft een zwijgende rol. Hij hoeft maar net even interessant naar zijn medewandelaar te kijken. ,,Leuk hè” zegt Ria. ,,Ach, als ie er maar wat aan overhoudt,” besluit Dingeman. En wie weet levert het hem nog een pen op van de adverteerder.