Andere kant medaille De Vos en Kerkhove

Op verzoek van WereldRegio namen Lesley Kerkhove en Merijn de Vos deze ‘zomer’ plaats op een bankje op het tennispark van LTC Zierikzee. Immers, hoe lang zou het duren voordat de talentvolle tennisster en handballer weer samen in Zierikzee te bewonderen zijn? Die vraag blijft voorlopig onbeantwoord, maar de foto heeft vier maanden later wel een totaal andere lading gekregen. Beide sporters zitten vanwege blessures even op de reservebank. De Vos ondergaat binnenkort een schouderoperatie, Kerkhove moet vooral haar knie rust geven. De oud-speler van Delta Sport zag hoopvol uit naar zijn debuut in de eredivisie bij E & O. De Vos werkte een degelijke voorbereiding af en dwong onder de nieuwe trainer Peter Portengen een plaats in de eerste selectie af. Vijf dagen voor de openingswedstrijd van het seizoen ging het mis tijdens een oefenduel met een club uit de tweede Bundesliga. De Vos: ,,Een verdediger liep door mijn arm heen en het voelde niet echt goed. Daarna ben ik een paar bij de fysiotherapeut geweest maar die kon niet echt vinden wat het was. Het begon ook steeds meer pijn te doen”. Op een gegeven moment kreeg de achttienjarige handballer wel door dat het goed fout zat en dat een operatie onvermijdelijk was. Die staat waarschijnlijk voor 8 december op de rol. De ingreep is noodzakelijk omdat de banden om zijn kom zijn uitgerekt waardoor zijn schouder heel makkelijk uit de kom schiet en de aanhechtingen met zijn biceps ook niet in orde zijn. De Vos weet al in grote lijnen wat hem te wachten staat want een ploeggenoot heeft een soortgelijke operatie ondergaan. De gevolgen weet de Vos dus al. ,,na de operatie vier tot zes weken met mijn schouder in mitella en dan vijf à zes maanden revalideren.” En dan als een boer die lacht met kiespijn: ,,Ik kan me lekker op het nieuwe seizoen gaan richten”. De Vos vind het ‘heel vervelend’ dat hij er nu een jaar uitligt, juist nu Portengen trainer van de Emmense eredivisionist is. ,,Je mist een jaar trainingen onder Portengen en dan ga je denken waar je had kunnen staan.” Deze opmerking plaats De Vos niet voor niets. Een ploeggenoot waarvan hij zich afvroeg wat hij bij E & O doet, staat volgens De Vos nu ‘aardig te handballen’. Ondanks de tegenslag verwacht De Vos niet dat het verloren jaar grote schade oplevert voor het verdere verloop van zijn handbalcarrière. ,,Ik kan me nu wel druk gaan maken maar dat heeft weinig zin en daar wordt het niet veel beter van. Van de revalidatie is het ook de bedoeling dat je er fysiek sterker van wordt. Mentaal word je ook op de proef gesteld. Daar kan ik wel sterker uitkomen.” In tegenstelling tot De Vos hoeft Kerkhove niet onder het mes. Niettemin heeft Kerkhove al ruim twee maanden geen bal geslagen. ,,Dat heb ik nog nooit gehad, maar dat moet je ook wel een keer meemaken”, vindt de huidige nummer zeventien van de wereld bij de junioren en nummer 1053 bij de senioren. De reden van haar gedwongen pauze zijn knie-ontstekingen. Deze zomer op Wimbledon, waar ze in de derde verloor van de latere winnares Laura Robson, kreeg Kerkhove voor het eerste last. Met tape rond haar knieën vervolgde ze haar weg in London. ,,Dat hielp wel en mijn knieën deden niet echt pijn.” Eén van de oorzaken zou haar schoeisel kunnen zijn, werd achteraf geconstateerd. Andere liggen dan snel voor de hand. ,,Lotto is één van mijn sponsors. Dan kan ik niet zomaar op andere schoenen overgaan.” Na Wimbledon werkte Kerkhove ‘gewoon’ haar programma af maar de ontstekingen bleven aanhouden. En met pijn in haar knieën werd ze in juli ‘gewoon’ Europees dubbelkampioen tot en met achttien jaar. Aanvankelijk was het plan om de Future-toernooi van eind augustus en begin september te laten schieten, maar toch speelde. ,,Zonder te trainen en met pijnstillers. Achteraf had ik het niet moeten doen”, bekent ze nu. ,,Maar de fysiotherapeut zei dat ik het niet meer kapot kon maken en dat er niets kon scheuren.” Na een welverdiende vakantie viel het besluit bal en racket voorlopig niet aan te raken. Vanaf dat moment trainde Kerkhove alleen ‘fysiek’, zoals dat in sporttermen heet. Terwijl andere leden van Jong Oranje in Almere lekker aan het tennissen zijn, is Kerkhove al een aantal weken gedoemd tot haar knie veel ijsen, wandelen, fietsen en krachttraining. Met name het laatste heeft nu ondanks of dankzij haar knieblessure veel aandacht. ,,Ik krijg veel meer kracht in mijn bovenlichaam. Het tennis was al goed, maar op deze manier kan ik het een beetje recht trekken. Maar het is wel frustrerend. Ik wil gewoon tennissen.” Kerkhove had last in beide knieën en merkt nu dat er vooruitgang in zit. De rechterkant is nu in orde en links gaat het ook de goede kant op. En elke risico wordt nu vermeden, zo blijkt uit de volgende uitspraak van de zeventienjarige Zierikzeese. ,,We gaan echt wachten tot het helemaal weg is. Ook al heb ik geen last meer, gaan we toch wachten.” Hoe dan ook verwacht ze binnen een maand weer te kunnen tennissen. ,,Mijn streven is de Australian Open te halen.”