Marianne Ketting wandelt mee in leven van anderen

Een terloopse ontmoeting. Zij, anoniem in haar uniform en zich bescheiden opstellend, want in functie. Hij, de grote man omringd door security en mensen die allemaal zijn hand willen schudden. Zij, dat is Marianne Ketting uit Bruinisse. En hij? Hij is Nelson Mandela, uit Zuid-Afrika.,,Zo’n apart moment”, roept Marianne Ketting-van der Goot (1961) als ze terugdenkt aan die ontmoeting destijds bij de uitreiking van de Four Freedoms Awards in Middelburg. Nu loopt ze met hond Fleur op de Grevelingendam, onder een onstuimige hemel waar de stormachtige wind zijn best doet om de zon wolkenvrij te houden. Wandelen is haar grote passie. Een manier om rust en ordening aan te brengen in gedachten en gevoelens. In haar maatschappelijk werk (als vertrouwenspersoon bij Defensie, het begeleiden van mensen met eetstoornissen en voorheen bij Slachtofferhulp en het Welzijnshuis) ontmoet ze gewone mensen in bijzondere omstandigheden. Haar honger naar diepgang wordt erdoor gevoed, zegt ze.[banner]De ‘kennismaking’ met Mandela deed Marianne Ketting pas echt inzien dat ieder mens “bijzonder is en recht heeft om te stralen.” De eerste president van Zuid-Afrika werd, zoals gezegd, belaagd door mensen die hem de hand wilden schudden. ,,Ik voelde me een beetje bezwaard om ook naar hem toe te gaan en stond daar alleen, op een afstandje. Mandela stapt opeens zelf op mij af, ik leg mijn hand op mijn hart en zeg you’ve touched my heart and my soul, hij bedankt me en klopt me op mijn schouder. Heel bijzonder vond ik dat. In de chaos van de dag had hij oog voor zomaar een mens. Hij gaf me het gevoel dat je onvoorwaardelijk gerespecteerd kan worden, dat je telt.” Ze beschrijft het moment met veel enthousiasme. Om er daarna, op onverwacht koele toon, aan toe te voegen: ,,Tja, en toen kwam het contrast. Beatrix, Willem-Alexander en Maxima kwamen binnen.”Door haar werk en het wandelen te combineren introduceert Marianne Ketting nu als eerste op Schouwen-Duiveland de zogeheten gesprekswandeling. Wandelcoaching wordt het ook wel genoemd, maar zelf geeft ze de voorkeur aan de term gesprekswandeling. Bedoeld voor mensen die zich niet ziek maar toch ook niet lekker voelen, of wie een burn-out of rouwperiode doormaakt bijvoorbeeld. ,,Voor mensen die zich tussen huisarts en therapeut voelen zitten. Je bent niet tevreden over je leven, over je relatie of jezelf. Je wilt gewoon genieten, maar je kunt ‘het’ niet vinden”. Met hen wil Ketting individueel op stap; niet binnen een kantoorruimte een ongemakkelijk gesprek voeren maar de paden op, de lanen in op het eiland. In ieder geval geeft wandelen ontspanning door inspanning.Maar wat meer is: wandelen als metafoor voor het leven. Marianne Ketting maakt het inzichtelijk: ,,We staan hier op een overzichtelijke, verharde, rechte weg. Welke kant wil je op? Deze weg blijven volgen, of kies je toch liever voor dit paadje hier naar rechts?” Ze wijst naar een kronkelig, smal en modderig bospad waarvan je niet kunt zien waarheen het voert. Neem je de makkelijke, voorspelbare weg of laat je je verrassen met alle gevolgen van dien? De storm van de laatste dagen heeft takken doen afbreken, hoe ga je om met deze hindernissen? Of negeer je alle ge- en verboden en baan je je een weg door de struiken? Vragen waar een wandelcoach niet het antwoord op heeft of geeft, want dat doe je uiteindelijk zelf.Voor wie op dit punt afhaakt legt Marianne Ketting haar rol uit: ,,Als je alleen loopt, loop je meer te dromen. Kritische vragen stel je niet aan jezelf, dóórvragen doe je ook niet. Daarvoor ben ik, voor de feedback. Ik vat samen, ik vertaal, ik interpreteer vanuit mijn beroepsmatigheid. Daardoor ontstaan bijzondere gesprekken waardoor mensen inzicht krijgen, hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en kunnen veranderen. En daar is moed voor nodig, want mogelijk is er sprake van bijvoorbeeld oud zeer.”Inmiddels heeft Ketting’s hond gezelschap gekregen van een soortgenoot. Die blijft vrolijk meelopen ondanks de smeekbedes van zijn baas tientallen meters verderop. ,,Zeker geen cursus gehad…”, concludeert de wandelcoach. Daarmee onderstrepend wat ze zich eerder al heeft laten ontvallen: ,,Het gaat er niet om wàt je overkomt in je leven maar hoe je ermee om gaat.” En als het aan Marianne Ketting ligt kan een gesprekswandeling net de juiste stap daartoe zijn.Voor meer informatie over Wandelcoaching Schouwen-Duiveland: per telefoon 06-53171121, per e-mail info@gesprekswandeling, of kijk op www.gesprekswandeling.nl.