Initiatiefnemer fiZi pleit voor maken van keuzes

Culturele concurrentie haalt geest uit de fles Als het cultuurplein Centree, het cultuurhuis van de gemeente en de mogelijke ontwikkeling van Mondragon tot hotel annex grand café de handen niet ineen slaan, dan zijn er aan het einde van de rit alleen maar verliezers. Reinoud Warnaar, initiatiefnemer van het succesvolle filmtheater fiZi, maakt zich grote zorgen. Het is al weer zeven jaar geleden, dat Mondragon als theater de deuren sloot. En er is nog niets voor teruggekomen. ,,Het wordt tijd voor het maken van echte keuzes,” vindt Warnaar.

Op dit moment probeert de gemeente een cultuurhuis op te zetten als verzamelplaats van allerhande culturele organisaties. Woningbouwvereniging Zeeuwland sleutelt aan een cultuurplein rond de Nieuwe Kerk. En bouwbedrijf Boogert speelt zichzelf in de kijker door te likkebaarden bij de herontwikkeling van Mondragon. De gemeente en Zeeuwland trekken allebei aan fiZi en Warnaar denkt dat er vandaag of morgen ,,ook wel een telefoontje of mailtje van Boogert zal komen.’’ FiZi is een gewilde partner bij de ontwikkeling van deze zaken.

Warnaar heeft geen voorkeur op dit moment. Hoeft ook geen voorkeur te hebben, want tegenwoordig is hij adviseur van zijn bestuur. ,,Ik ben vooral iemand die creatief is, en daar heb je enige chaos voor nodig. Nu hebben we een ijzersterk bestuur als filmtheater. Als je die mensen zou moeten betalen, dan ben je tonnen kwijt. Ze doen het voor een biertje. Maak daar gebruik van’’

Maar toch waagt Warnaar zich wel een beetje aan een uitspraak. De ontwikkeling van Mondragon tot hotel met een grand café heeft een streepje voor bij hem. Dat is de sfeer die bij Fizi hoort, en die nu nog aan de Korte Nobelstraat wordt nagestreefd.

Zeven jaar na Mondragon wordt het volgens Warnaar tijd voor keuzes. ,,Je moet nu als het ware de Dikke Toren opklimmen en alles overzien. Ontwikkelingen daar en daar.” Hij is er niet gelukkig mee dat het cultuurplein en het cultuurhuis naast elkaar bestaan. Beide initiatieven leunen ten dele op dezelfde spelers. FiZi vrijt met allebei de partijen. En de muziekschool is eenzelfde lot beschoren. Het zit aan het cultuurplein (inmiddels Centree genoemd), maar de gemeente wil het ook in het cultuurhuis.

,,Weet je wat het rare is? Het cultuurplein heeft een plaats maar geen plan en het cultuurhuis heeft een plan, maar geen plaats. En ondertussen zijn er plannen voor Mondragon.” Mooi om te constateren, maar wie trekt de ontwikkelingen uit de impasse? Reinoud Warnaar heeft er een mening over. In ieder geval niet de gemeente. ,,We hebben nu al vier, vijf, zes verschillende colleges gehad. Daar zit geen continuïteit. Daarnaast vind ik dat de gemeente moet faciliteren en niet moet regisseren.”

Wat hem betreft wordt een stichting opgericht waarin alle spelers zitting nemen. De gemeente verstrekt een budget, zodat er een stevige coördinator kan worden aangesteld. ,,Het is voor een gemeente altijd lastig een keuze te maken. Een stichting kan dat wel. Misschien is er geen plaats voor een zwembad. Laat die stichting keuzes maken.” En snel, wat hem betreft, want het vertrouwen in een goede afloop is al lang niet zo groot meer.

,,Hoe lang je de geest in de fles houdt bij alle betrokkenen? Niet lang meer. Voor je het weet liggen er drie of vier intentieovereenkomsten voor je neus,” aldus Warnaar. Hiermee doelt hij op zijn eigen fiZi, dat én met de gemeente in zee wil én met Zeeuwland én straks misschien met Mondragon. En verder: ,,De gemeente moet nu aan de noodrem trekken. Pas op de plaats en werken aan die stichting.”

,,Als je dat niet doet, dan is er over zeven jaar misschien wel weer iets, maar niet datgene wat we eigenlijk allemaal willen.” Schouwen-Duiveland staat dus voor een uitdaging. ,,We zijn een hele bijzondere gemeente hoor. Ontzettend mooi, maar weinig inwoners. Dat is knap lastig.” Concurrentie op cultureel vlak is, wat hem betreft, het laatste wat de gemeente nodig heeft. ,,En dan kun je blijven enquêteren tot je erbij neervalt, maar dat schiet niet op.”