Basis Happinez werd gelegd bij Zierikzeesche Nieuwsbode

Inez van Oord: van kleinste krant tot grootste blad Inez van Oord begon haar journalistieke carrière ooit bij de Zierikzeesche Nieuwsbode. Nu is zij hoofdredactrice van het grootste blad van Nederland: Happinez.

Met een oplage van 170.000 exemplaren is Happinez in vier jaar tijd het grootste blad (weekbladen als Libelle en Margriet niet meegerekend) van Nederland geworden, onder leiding van de in Burgh-Haamstede geboren en getogen Van Oord. Het blad was een eigen idee en werd in 2003 gerealiseerd; twee jaar later al werd Happinez uitgeroepen tot ‘Tijdschrift van het Jaar’. In het eerste kwartaal van dit jaar was het qua oplage nog de grootste stijger onder de bladen, nu is het dan ook echt de grootste. De tweemaandelijkse ‘glossy’ wordt gepresenteerd als een tijdschrift voor mensen die geïnteresseerd zijn in zingeving en verdieping, in combinatie met een pure en stijlvolle manier van leven. Maar hoe verliep Van Oord’s eigen, journalistieke leven hier op Schouwen-Duiveland eigenlijk? ,,In 1975, toen ik zestien was, ben ik na de middelbare school weggegaan van het eiland. Ik wilde wat beleven. En ik wilde naar de School voor de Journalistiek in Utrecht, maar werd uitgeloot”, vertelt Inez van Oord. Een jaar van reizen door Canada en Amerika volgde. Weer werd een poging gedaan om de opleiding aan de School voor de Journalistiek te kunnen volgen. Voor de tweede keer werd ze uitgeloot. Op de pedagogische academie voelde zij zich niet ‘happy’ want de journalistiek bleef trekken. Na de derde uitloting vond vader Van Oord het welletjes. ,,Wordt het niet eens tijd dat je echt gaat werken?”,vroeg hij. Inez’ vriendje in die tijd, ze was inmiddels twintig, werkte als manager in hotel Mondragon in Zierikzee. Een mooie aanleiding om ook werk te gaan zoeken op het eiland. ,,En zo was ik na drie jaar al weer terug op Schouwen-Duiveland”, lacht ze. ,,Ik kwam terecht bij Aquadelta in Bruinisse, waar vakantiehuisjes werden verkocht. Nadat ze allemaal verkocht waren moest ik bij de eerste vergadering van die huiseigenaren notuleren voor Hein Jens, nu directeur van Carré. En toen wist ik het echt helemaal zeker! Je mag op de eerste rij zitten, je bent overal als eerste bij en toch hoef je je er niet mee te bemoeien: ik wilde die journalistiek in.” Van Oord’s keus viel op, zoals ze het zelf noemt, “de kleinste en meest onafhankelijke krant van Nederland”: de Zierikzeesche Nieuwsbode. ,,Tinus Bij de Vaate, destijds de hoofdredacteur, werd gek van me. Ze hadden niemand nodig en ik bleef maar vragen.”

[banner]

,,Als je dan toch zo’n zeurpiet bent, kom dan maar binnen” moet Bij de Vaate uiteindelijk tegen Van Oord hebben gezegd. ,,Echt zo’n ouderwets redactielokaal”, herinnert ze zich. ,,Tinus zat daar in het midden met twee vingers te typen, de redactie zat om hem heen.” Van Oord mocht voorzichtig met de politieberichten beginnen, wat later af en toe een landbouwvergadering bijwonen en verslaan. Wat volgde leek volgens haar meer op een tijdschrift maken. Zoals de modereportages die ze deed: kleding ophalen bij de modezaken in Zierikzee en vervolgens met de fotograaf naar Schuddebeurs rijden om in de ambiance van de buitens de foto’s te produceren. Van Oord heeft het in haar Nieuwsbode-tijd geweldig naar haar zin gehad. Voor een 21-jarige was het een bijzondere ervaring om zo het vak te leren. Met fotograaf Johan D.C. Berrevoets kon Van Oord het goed vinden en collega Ali Pankow, nu PZC-journaliste, was haar behulpzaam. De School voor de Journalistiek was niet meer nodig. ,,Ik kwam terecht bij de PZC en daar was het eigenlijk hetzelfde als bij de Nieuwsbode. Ik schreef er de paginalange verhalen voor de Schouwen-Duiveland-bijlage. Vaak interviews met extreme mensen waar ik dan een hele dag mee optrok. Ik kijk daar met plezier op terug, want zo leer je echt schrijven.” Inez van Oord woont nu in Eemnes (Utrecht), in een omgeving die haar aan het platte, lege land uit haar jeugd doet denken. ,,Ja, je wilt terug naar wat je vroeger had. Het lijkt hier op het land wat ik zo door en door ken. Het doet me denken aan het landschap tussen Haamstede en Zierikzee, toen ik vroeger op de fiets of op de brommer naar de middelbare school ging.” Regelmatig komt ze echter ook daadwerkelijk terug op het eiland. Het blijft immers haar favoriete plek in Nederland. Bovendien woont haar zus in Burg-Haamstede. Het ouderlijke huis stond aan de Kloosterweg waar het licht van de vuurtoren in haar kamertje scheen. ,,Als een soort zaklantaarn. Vriendinnetjes die kwamen logeren vonden het eng. Maar ik deed de gordijnen juist open.” Het wonen aan de voet van de duinen, de geur van de zee en het genieten van de natuur heeft zeker ook invloed gehad op haar journalistieke werk. Vóór Happinez was Van Oord tien jaar lang hoofdredactrice van Seasons, een tijdschrift over het buitenleven. Elfhonderdentachtig abonnees heeft Happinez op Schouwen-Duiveland. Wat willen zij en die andere tienduizenden lezers in de rest van Nederland volgens van Oord? In het algemeen: ,,Rust, om te kunnen leven zoals ze willen leven. En niet geleefd worden.” En in relatie tot haar tijdschrift: ,,Ze willen opgeladen worden. De wereld is zo hectisch en soms zo negatief. Het is fijn om iets positiefs te kunnen brengen.”