,,Het is meer de 91 dan biljartkunde"

Hij is ruim vijf keer zo oud als het Graanbeurs-toernooi zelf. Ondanks zijn hoge leeftijd heeft Hans Stols een bijzonder knappe prestatie geleverd. De geboren Nieuwerkerker, tegenwoordig huizend in het Zierikzeese Valetta, staat zaterdag 8 februari in de eindstrijd van het driebandenevenement van biljartvereniging De Graanbeurs. Glimlachend: ,,Ik ben er doorheen gerold". 

Eenennegentig jaren - hij is van 1922 - staan er achter de naam van Stols. Nuchter beschouwd is hij toch een soort monument. Hij woont op zichzelf, is vorig jaar nog goedgekeurd om auto te blijven rijden en biljart vaak vijf dagen in de week. Maar ja, wat wil je met een 'eigen' biljart in Valetta. Hoe je het ook wendt of keert, het is zeer bijzonder dat een man van 91 jaar staat waar hij nu staat. ,,Men vindt het bijzonder", antwoordt hij in eerste instantie op de vraag hoe bijzonder hij het zelf vindt. Later in het gesprek zegt-ie: ,,Er zijn veel medebiljarters die het leuk vinden dat ik er nog in zit. Het zit 'm in de leeftijd. Er zijn mensen, die zo oud zijn als ik, niet meer. Dat is over." En dan, zich verexcuserend: ,,Ik ga ook veel vergeten hoor". Daarna, met een lach, antwoordt Stols hoe het komt dat hij nog behoorlijk gezond van geest en lichaam is: ,,Ik heb netjes geleefd en een borreltje op z'n tijd".

Het is niet eens de eerste keer dat Stols de eindstrijd van een groot, Zeeuws  biljartevenement bereikt. In 2013 stond hij in de finale van het Gust Boonen-driebandentoernooi in Colijnsplaat waar hij ook al enige jaren aan deelneemt. ,,Ik ben al blij dat ik in de finale zit", zegt Stols over zijn eerste finaleplaats op het Graanbeurs-toernooi. Hij had er namelijk niet zo'n best gevoel over. Tot en met vorige week was hij snipverkouden. Normaal gaat hij wel eens kijken op avonden dat hij zelf niet in actie komt. ,,Er komt niets van terecht, dacht ik." Eenmaal aan de tafel 'gaat' Stols ervoor, ook in de derde en laatste poulefase. Net als in de vorige twee ronden is de biljarter doorgegaan met twee winstpartijen en een verliesbeurt. ,,Het waren geen moeilijke wedstrijden. Het ging redelijk. Ik moet er niet zo veel", refereert hij aan het aantal door hem te maken caramboles. Ik moet er twaalf en de anderen achttien. Als het een beetje tegen zit bij de anderen, kun je het redden." Dat lukt dus. ,,Daar ben ik blij mee. Als een kind hoor. Ik had het niet verwacht. Ik ga er naar toe en speel mijn partijtje om te winnen. Nog steeds." Toch ziet hij wel een beetje op tegen de eindstrijd van zaterdag. ,,Die paar wedstrijden op één avond gaat goed, maar de finale (een hele dag, red.) is eigenlijk te zwaar voor me."

Wie de week met Stols doorneemt, komt het niet helemaal verwonderlijk over dat hij tot de laatste acht van het Graanbeurs-toernooi is doorgedrongen. Biljarten is zijn lust en zijn leven. 

Woensdagavond speelt hij bij Alle Negen, een boerenbiljartclub dat ooit is voortgekomen uit een kegelvereniging, op dinsdag heeft Stols een clubavond bij biljartvereniging Windenburg, dat net als Alle Negen bij Van der Weijde in Noordgouwe speelt. Maandag-, woensdag- en vrijdagmiddag pakt Stols de lift van Valetta en speelt een paar uur libre met medebewoners op een tafel op de begane grond. En alsof nog niet genoeg, maakt Stols deel uit van driebandenteam van Windenburg dat meedoet in een landelijke competitie. Van september tot april spelen hij en twee teamgenoten in het district Zeeland. ,,Ik doe praktisch altijd mee. Ze komen me meestal halen, maar na clubavonden rijd ik zelf. Vorig jaar heb ik rij-examen gedaan. Ik ging er vlot doorheen."

De aanleiding om weer te gaan biljarten – op de landbouwschool deed Stols het vroeger heel veel – was een trieste. ,,Ik ben in 1981 begonnen nadat mijn vrouw is gestorven. Ik moest wat te doen hebben." Hij zocht een huis waar een biljart kon staan. Dat vond hij in Brouwershaven en plaatste er een tweedehands biljart dat hij in Breda op de kop tikte. Stols, die ook een kleine halve eeuw in de paardensport actief is geweest: ,,Daar speelde ik elke dag in mijn eentje. Er kwam ook wel eens iemand meedoen, maar ik heb veel alleen getraind. Ik oefen nog steeds veel, maar ik kan merken dat ik gewoon minder wordt. De jaren gaan tellen".