,,Het was een week en twee dagen maar het voelt zoveel langer”

Maandenlang keek ze er naar uit, maar na tien dagen zette ze al weer voet op Nederlandse bodem. Lisa Padmos over een zeer korte stage in een ziekenhuis in het Tanzaniaanse Dar es Salaam.

De heenreis bleek, achteraf gezien, al een kleine voorbode op een korte en heftige stage voor de twintigjarige Lisa Padmos uit Brouwershaven. Vanwege allerlei omstandigheden, waaronder tweemaal gecontroleerd op het Corona-virus, duurde de reis een hele dag langer. Lisa Padmos stapte 8 maart in het vliegtuig voor een internationale stage van Hogeschool Zeeland in een ziekenhuis in Dar es Salaam, één van de grotere steden in Tanzania. Daar zou ze twaalf weken werken in dienst van de organisatie Work to World. Het werden slechts drie dagen.
,,In Afrika hadden we eigenlijk niets door. Hakuna Matata, zeggen ze daar. Maak je geen zorgen, alles komt goed. Ik had wel contact met het thuisfront, zag wel wat op Facebook en zo en dat mensen aan hamsteren zijn. Het was hier allemaal prima.” De situatie veranderde heel snel. ,,We moesten terug. Mijn moeder regelde een vliegticket en we kregen een e-mail van de overheid: ‘het is beter dat je terugkomt’. Inmiddels was het in Tanzania code oranje geworden. Ik baal natuurlijk, maar ben blij dat ik thuis ben.” Tien dagen na vertrek.
In de korte tijd dat Lisa Padmos (links op de foto), die er onder meer samen was met de Zierikzeese Daniek Lafeber, in het ziekenhuis werkte ze op de afdeling neonatalogie. Hier hielp ze vroeg geboren baby’s of baby’s met hele erge afwijkingen (,,Prematuren zonder neus of wang”). ,,In een couveuseruimte was het 45 graden, terwijl het buiten 38 graden. Liep ik daar rond in een lang ziekenhuispakje. Het was allemaal erg heftig. Ik was er een week en twee dagen, maar het voelt zoveel langer. Ik heb zoveel meegemaakt.” Desondanks wil de Brouwse terug. ,,Als het weer rustig in de wereld is.”