Bijvangst

Regen

De ‘zondvloed’ was voorbij, in elk geval tijdelijk. De voortdurende plensbuien die mismoedig maakten, staakten om de zon even de kans te geven zachte warmtestralen te sturen. Iedereen kwam naar buiten, ook honden en katten maakten opgelucht een rondje over opdrogende wegen en paden. Het kon van korte duur zijn.

Alle films en opgeslagen series en documentaires waren bekeken om de verveling van het binnen blijven te keren. Zelfs gelezen boeken werden herlezen, puzzles herontdekt en vergeten recepten uitgeprobeerd. Het woord knus deed zijn herintrede in gezinnen en verdrong gezelligheid als stopwoord.

De weerberichten op radio, tv en krant waren voortdurend onderwerp van gesprek, waarbij vooral de onbetrouwbaarheid de irritatiefactor bleek. De ene weerman-/vrouw sprak de andere tegen, het ene weerappje voorspelde een droge periode, terwijl het andere stortbuien in het vooruitzicht stelde. Verwarring alom binnen, terwijl het buiten gestaag stortregende.

Een weerman had in zijn boeken gezocht naar het woord zondvloed, waar de hevige regen toch soms aan deed denken. Hij las bij Wikipedia: De zondvloed is in verschillende culturen en religies een belangrijk mythologisch thema, waarin een grote overstroming, meestal gezonden door een god of goden, een beschaving of de hele wereldbevolking - met uitzondering van een enkeling en zijn gezin - vernietigde, vaak als straf.

Zo erg was het natuurlijk niet, peinsde hij. Maar de slordigheid van de mensheid anno nu, vooral de omgang met de natuur, zou uiteindelijk wel eens hetzelfde effect kunnen hebben. De mens die zichzelf onbewust straft voor zijn roekeloosheid. Hij durfde dat niet hardop uit te spreken op de televisie. Zijn kritische opmerkingen over klimaatveranderering en laksheid om daar goed mee om te gaan, vielen eerder al slecht bij veel mensen.

Jan Greijn

Buiten regende het weer.