Petje af

Het is weer zo ver: ik zit weer vol met opgeslagen uitspraken die me af en toe ter ore komen.

Je komt uit bed en het eerste wat je vrouw tegen je zegt is dat er een puk in juh naoguh zit, je weet wel een slaper… prachtig toch zo plat…. Of dat je nog een stukje verder gaat met werken: ‘ik gae nog un jôôtjuh doe’ die ken ik zelf ook nog van vroeger op het land bij mijn vader als je op het voorôôt an kwam even pauzeerde en weer verder ging mit vuultuh wiejen.
Af en toe zie je iets bijzonders gebeuren. Zo zijn er ondernemers die een dood paard weer tot leven kunnen wekken. Ik kom er regelmatig langs; molen de Lelie en bijbehorend restaurant. Zeker veertig jaar lang een locatie waar niemand de behoefte had om eens even te stoppen, maar dit jaar een drukbezochte plaats. Ik zeg petje af voor die ondernemer. Zo heb ik ook erg veel waardering voor de jonge ondernemers op Scharendijke met een autowerkplaats en aan de Heuvelsweg te Kerkwerve met een autowerkplaats die het beiden echt goed doen, ook petje af voor die kleine bedrijfjes.
Over dode paarden gesproken. Op diverse locaties op het eiland dreigt het dode paard ter plekke begraven te worden. Zo hadden we vroeger het gat van Nieuwerkerk en de touristenkerk de Ark op Renesse, maar op dit moment dreigen de oude meelfabriek van Krijger en de voormalige gereformeerde kerk op Scharendijke alsook de Napoleonschuur en het restaurant de Zeelandbrug hetzelfde lot te ondergaan. Het gat van Haamstede is er ook al een poos en ook daar krijgen plannen maar geen vaste grond onder de voeten. Noordgouwe leeft ook al een poos met een gat waar ooit een boerderij stond en de bouwplannen maar niet willen lukken. Zouden wij ook niet een petje af willen nemen voor diegene die dit allemaal uit het slop gaat/kan trekken? Volgens veel slimme en alwetende mensen die ik in mijn kennissenkring heb gaat de nieuwe politieke wind die door het land gaat waaien ook zijn weerslag op de lokale politiek krijgen. Ik ga alvast mijn winterjas maar zoeken want die politieke wind is mij iets te fris en ik ben bang dat na die frisse wind de dooi weer snel in zal zetten met een stormachtig jaar als gevolg. We zullen maar hopen op gezond verstand en vindingrijke ondernemers die op een verfijnde manier leuke plannen kunnen en mogen ontwikkelen op de plekken die nu als natuurgebied met vele inheemse kruidachtige gaan lijken.
Nou, tot slot nog eentje dan, door mijn schrijverij kreeg ik deze van een lezer op een bordje aangereikt en welke nu in onze hal hangt: ik è d’r nie vô hukozuh om un zeeuw te weze, ‘k è hewoon ontzettend vee helok.