Privacy

We horen elke dag wel iets over stikstof of over toeslagen. Maar daar hoort ook het woord privacy bij. En nu werd zelfs de belastingdienst een boete opgelegd, want daar was het niet koosjer met de privacy. Het is echt iets van de laatste jaren, vroeger hoorde je er nooit van. Ik moest ook het eerst denken aan de militaire dienst en wat er aan voorafging. Bij de keuring stond ik op een bepaald moment in een rij met naakte jongens, want een dokter moest naar onze kroonjuwelen kijken. Hoezo privacy. Nou, er was bij mij niets aan de hand, ik werd voor alle diensten goedgekeurd. Tijdens de basisopleiding sliep ik op een zaal met zo’n dertig jonge mannen en ’s ochtends verdrong je elkaar bij de kranen om je te wassen. Ik moet wel eerlijk vertellen, dat ik ook wel eens niet op de zaal sliep. We hadden bij het slapen gaan zo’n lol, dat er wel eens een uit de groep werd gehaald om op de gang te slapen. Ze kenden zeker mijn stem heel goed, want ik moest verschillende keren dat lot ondergaan.                                                 Thuis hadden we niet eens een douche, dus de grote wasbeurt gebeurde in de keuken. Niet erg, totdat je pubert en je kroonjuweel opstandig wordt terwijl je moeder ook in de keuken haar werk heeft. Van privacy hadden we niet gehoord, dus je stuurde je moeder niet weg. Toch heb ik het overleefd. En wat te denken van het oude Griekenland, waar de jongens naakt moesten sporten. Als ze wedstrijden hadden mochten de vrouwen er niet bij zijn. Of de Romeinen, die in een openbaar toilet gezellig keuvelend naast elkaar hun behoefte deden en er de tijd voor namen. Wel de mannen apart van de dames, maar toch, geen privacy. In Pompeji was de route naar de bordelen, en die waren er veel in die stad, aangegeven door phallussen op het plaveisel of aan de muren. Niet voor de eigen inwoners, die wisten precies waar de bordelen waren, maar voor de toeristen. Volgde je die route, dan wist iedereen wel waar je naar toe ging.                                                                                                                                                                 Ik bestelde altijd mijn medicijnen via internet bij mijn apotheek. Reuze gemakkelijk, je hoefde alleen de naam van het medicijn in te vullen, 1 klik en weg was het. Kon ik de volgende dag mijn snoepjes ophalen. Maar toen kwam er een mededeling in beeld dat het op een nieuwe manier moest. Ik had het vage vermoeden dat het niet helemaal goed ging. Dus ging ik enkele dagen later vragen of ze mijn bestelling toch wel hadden ontvangen. Niet dus. Waarom moest het veranderd worden? Dat was, zei de lieve dame aan het loket, voor de privacy. Ze was er ook niet blij mee. Nou, ik helemaal niet, ik kan het woord niet meer horen! En trouwens ook de woorden stikstof, milieu en waterstof. Hebt u dat ook?

Henk Blom