Moedeloos

Moedeloos word ik ervan als er weer een politicus op pad moet met ‘klerenkasten’ omdat hij of zij bedreigd wordt. Waar zijn we in hemelsnaam in terecht gekomen in ons land? Ik kan ook lokaal wel wat politici aanwijzen die weinig toegevoegde waarde hebben. Ook die standpunten verkondigen waar ik mijn wenkbrauwen bij frons.

Maar in de veertig jaar (pfff) dat ik nu de politiek volg, heb ik vrijwel alleen maar betrokken inwoners actief gezien, die menig avondje opofferen om te luisteren naar de zoveelste bijeenkomst. En dat voor een vergoeding, waarvoor u en ik de deur niet uitgaan. Op het eiland zijn we nog gevrijwaard van bedreigingen (met uitzondering van een oud-burgemeester), maar ik heb geen reden om aan te nemen, dat het hier ook niet gaat gebeuren. ‘We’ zijn gek aan het worden met elkaar. Het minste wat we kunnen doen voor de politici is even naar het stembureau gaan. De politiek serieus nemen, want het gaat ergens over. Misschien lezen de politici het ook als waardering. Het blijft bizar dat we in een land leven waar politici bedreigd worden en mensen geen benul lijken te hebben van de waarde, die een democratie in zich draagt. Zo, ik ben het weer kwijt. Mijn stemkaart ligt klaar.