Uit Jan Deurloo

Ik lig een beetje te soezen op mijn strandbed. Het is 26 graden, de zee ruist kalm. Onder een palmboom begint iemand op zijn gitaar te tokkelen. Langs de waterlijn loopt een stel, zij schrijft wat in het zand en maakt er een foto van. Ze lopen weer door. De mensen naast ons verhuizen van bedje. Waarschijnlijk omdat het wat is doorgezakt. Dat is mijn strandbed ook, maar ik ben te lui om daar nu actie voor te ondernemen. Achter een handdoek probeert een knul schuchter zijn zwembroek te wisselen, maar door zijn onhandigheid valt hij alleen maar meer op.
We zijn er een weekje tussenuit na een druk seizoen. Vakantie en alles is prima zo. De to-do's voor vandaag zijn al grotendeels afgevinkt. Ontbijten, bakje koffie, wat slenteren over een marktje. Aardige mensen hier op het eiland, alles is zo lekker relaxed. Behalve die Engelse oma waar we morgen onze surfplanken gaan huren. Wat een chagrijn! Jammer dat ze de enige is op dit strand waar je wat kan huren. Vanavond tapas eten in het dorpje en dan waarschijnlijk op tijd weer naar het huisje, maar we zien wel hoe het loopt. Gisteravond was een latertje, eerst lekker uit eten geweest en daarna er een paar genomen in de Irish-pub.

Die gitarist onder de palmboom is bij een vol terras gaan staan en de dame die naast hem zat, blijkt erg mooi te kunnen zingen. Ik hoor de klanken, de mensen op het terras applaudisseren. Ben verdiept in "het dagboek van Hendrik Groen", zo leuk! Ik schiet hardop in de lach van de belevenissen van deze vrolijke oude man en als ik om me heen kijk, zie ik wat verbaasde blikken.

Van Ronald Schouten uit Zierikzee kreeg ik ook nog een boek in mijn handen gedrukt, "het wonder van waarom". Lees dit maar eens als je op vakantie bent, zei hij. Ronald had zich voorgenomen vanuit zijn vakkennis een boek te schrijven en heeft dat ook gewoon gedaan. Dat vind ik zo cool. Niet over blijven fantaseren, maar gewoon beginnen en afmaken.

Ik heb zijn boek nog niet uit, maar ben al erg onder de indruk. Dit is interessant ondernemers l(e)esvoer.

Qua werk sta ik helemaal uit, ik moest zowaar mezelf motiveren om dit stukje te schrijven. Door zulke relax-momenten krijg je ook overal weer echt zin in. Als ik dan die gitarist hoor, denk ik: "dat wil ik ook". Het motiveert me om mijn gitaar weer eens vaker in mijn handen te gaan nemen. Maar ook zo'n boek van Ronald triggert me. Qua werk sta ik wel uit, maar je ontwikkeling gaat altijd door. En als ik dan, zoals net, in die surfshop sta dan vraag ik me af waarom ik niet vaker een surfplank huur. Ik neem me voor om dat volgend jaar toch een paar keer te gaan doen.

Trouwens, die chagrijnige Engelse surf-oma was vandaag als een blad aan een boom gedraaid. Wat een liefje is dat! Daar ga ik volgende keer weer huren!

Gisteren een mislukking, vandaag een succes! Zou ze misschien het boek van Ronald hebben gelezen?