Op rapport

De keus tussen onderwerpen was deze keer moeilijk. Kwesties te over.

De Zorg of liever de Zorgenboulevard? Jan Braber weet met zijn petitie zelfs de Volkskrant te bereiken. Die krant besteedt ruime aandacht aan de steeds verder afgekalfde zorg op dit (schier)eiland en meldt de gevolgen daarvan voor de eigen bevolking en de vele tienduizenden recreanten, ook in het licht van het rudimentaire openbaar vervoer.

Of die wethouder met lak aan de voorwaarden van de aan zichzelf afgegeven omgevingsvergunning? De organisatie is handhavend opgetreden (pet af), de burgemeester hield dit onder pet (geen commentaar) totdat het uitlekte, waarna de raad vertrouwelijk is geïnformeerd. Een extern bureau doet integriteitsonderzoek.

Of die renovatie van de raadzaal à raison van 1,3 miljoen euro? Geld genoeg.

Dan maar liever aandacht voor de eilandelijke Rekenkamer. Die deed in 2022 onderzoek naar de omgang door de gemeente met inkooptrajecten en inwoners- en overheidsparticipatie. De gemeente omarmde de aanbevelingen van de Rekenkamer, zoals te doen gebruikelijk. Maar deze Rekenkamer bleef alert. Begin deze maand ging de gemeente op rapport bij de Rekenkamer in een evaluatie van de wijze waarop de gemeente is omgegaan met die aanbevelingen.
In de praktijk is participatie vaak een wassen neus, uitzonderingen niet te na gesproken (hulde!). Bestudering van het rapport is dus nuttig. Ik citeer enkele passages, in het bijzonder die over participatie, met stevige kritiek op gehanteerde, verouderde spelregels en op doelen, uitvoering en communicatie:

‘De Rekenkamer heeft geen documenten aangereikt gekregen of kunnen achterhalen waarin staat wat de gemeente wil bereiken met afzonderlijke processen Inwonersparticipatie. Ook wordt achteraf niet vastgesteld tot welke effecten de participatie heeft geleid en of de doelen zijn bereikt. (…)
Er zijn geen recente spelregels/kaders over hoe de gemeente invulling geeft aan inwoners- en overheidsparticipatie. De spelregels/kaders die er zijn, zijn gedateerd en zitten beperkt in het geheugen van de betrokken ambtenaren en bestuurders. (…)
De gemeenteraad is in 2020 kritisch over de wijze waarop de gemeente uitvoering geeft aan communicatie bij participatieprocessen. (…)
Er zijn geen motieven om als gemeente te kiezen voor participatie. Bij voorbeeld om te komen tot beter beleid, of voor het verkrijgen van draagvlak. De gemeente maakt niet expliciet met welk doel zij participatie inzet, en of deze effecten ook worden bereikt. De positieve effecten van participatie worden niet belicht of uitvergroot. Deze blijven impliciet, wellicht zoals is geopperd, door Zeeuwse bescheidenheid.’
Kortom, het schort bij de gemeente aan zelfreflectie.

Sommige, gelukkig niet alle, bestuurders realiseren zich de waarde van participatie in beleid door deskundige inwoners onvoldoende. Hinderlijke bemoeizucht! Zij realiseren zich evenmin dat die vermeende bemoeizucht wordt uitgelokt door gemakzucht en onverschilligheid van juist die bestuurders.

Wim Klaassen